دلم میخواد آهسته زیر گوشش بگم میشه یه فال حافظ برام بگیرید؟ لبخند بزنه و بگه why not چشماش رو ببنده و بگه فاتحه... نیت کن!
وقتی ساعتهای متمادی اسیر تب بودم تحمل میکردم اما وقتی دمای بدنم پایین نمیومد و مدام بالاتر هم میرفت دیگه مجبور شدم برم بیمارستان. خطرناکترین تب عمرم فکر کنم اون شبی بود که تو اورژانس بیمارستان بودم و دچار توهم شده بودم :( اینقدر داغ بودم که پزشک کشیک میگفت گرمازده نشدی؟ تو خنکایِ سرشبِ آبان ماه و گرما زدگی؟ از کجات درآوردی آخه دکتر جان؟ میدونستم دارم کابوس میبینم. میدونستم اثراتِ تبِ. اما میترسیدم از ذهنیتی که داشتم٬ از در و دیوار٬ از حشرات گنده ای که روی دیوارها بودن٬ از حجم سنگین سقف که میومد به طرفم. ملافه سنگینی میکرد روی تنم و فکر میکردم دستمالِ خیسِ روی پیشونیم داره فرو میره تو جمجمه ام! به آنژیو دستم که نگاه میکردم بیشتر میترسیدم یه مار کلفت که فرو رفته بود تو دستم و پیچ و تاب میخورد و میپیچید دور تنم... همه اش یادمه چون مدام با خودم میگفتم اینا بخاطرِ تب کردنه اما میترسیدم....
خلاصه که دو روز بیمارستان بودم و تقریبا همه چی کنترل شده٬ امروز هم هر یکساعت تبم رو چک کردم و فقط نیم ساعت ۵/۳۸ بود و تا صبح باید هر دو ساعت چک کنم و فردا به دکترم گزارش بدم:( تنها چیزی که میشه بش شک کرد داروی بیحسیِ دندونپزشکیه که البته فقط یه حدسه و پنج شنبه که بازم نوبت دندونپزشکی دارم معلوم میشه.
در هرحال فعلا خوبم و زنده ام و در خدمت شما :دی مچکرم که بم سرمیزنید و شرمنده که نگرانتون کردم. اللهم اشف کل مریض
راستی آواتار پیش فرض رو هم عوض کردم!!